یادداشت 214

ما فقط بزرگ میشیم؛ آسیبهای دوران کودکی رو با خودمون حمل میکنیم .تا زمانی که این آسیبها همراه ما هستن ؛ هیچوقت رشد نخواهیم کرد.ما میمونیمو یه سری زخمی هایی که برای خوب شدنشون هیچکاری نکردیم. واسه همینه بهمدیگه زخم میزنیم و راحت از کنارش رد میشیم...ولی از یه جایی به بعد اون آسیبها رو باید رها کرده و به خودمون ایمان داشته باشیم تا به رشد برسیم!