یادداشتـ 159

عادت ندارم به عنوان یه شخصی که کتاب میخونه از کتابی بگم،ولی خیلی دوست دارم اینکارو انجام بدم! مثلاااا کتاب پروژه ی شادی،یه کتابیه که باید همه بخوننش! چون باعث میشه خواننده ،همش با لبخند جملاتشو همراهی کنه و چقد خوبه کتابی که باهات صمیمی میشه! ... از جمله نکاتی که ازش یاد گرفتم اینکه روی یه مسائل خیلی حساس نشم ،یاد گرفتم نباید توقع قدردانی داشته باشم چون وقتی میدیدم کاریو انجام میدم ولی کسی قدردانی نمیکنه به شدددت ناراحت میشدم و حتی میگفتم ببین چقد براشون مهم نیستم! اما با خوندن همین کتاب ،یاد گرفتم که نباید متوقع بود! بهتره برای شادی خودت کاریو انجام بدی و اینطوری حس خوبی ازش میگیری! ... حتی یاد گرفتم بیشتر روی نظم اطرافم تمرکز داشته باشم و واقعن با همین کتاب زندگی کردم! نخواستم سرسری بخونم و ازش بگذرم! ... خواستم کلمه به کلمه شو هضم کنم و بدونم منِ دیروز با منِ الان فرق کرده و در حاله تغییرهه ... و این کتاب پر از حرفایی که انگار شخصِ توی کتاب خودمم که برای شادی خودش و دیگران در حالِ تلاش هست! ... بنظرم شعار همین کتاب اینه: غمگین بودن،آسان است؛شاد بودن،دشوار...

پی نوشت : تمومش کردم :)