یادداشتـ 26

اولین یادداشت سال جدید را با نِق نِق و غُر غُر نباید شروع کرد؛ نباید از تلخی های آن ته ِ ته دلت بگویی!... راستش همیشه یکی از گوشه های ذهن و دلت ،غمگین هست ولی این تو هستی که نباید به بودن آن پَر و بال دهی! ... شوقِ دیدار خانواده ی خود را داریم؛ خانواده ای که مدت هاست دیدار حضوری به خاطر مشغله های کاری و مسیر نسبتا کوتاهِ شهری، ندارم... دلتنگی ِ عمیقی که به جانم ریشه دوانده و مدام عمیق تر می شود ؛ برادر جانی که الان مدت هاست کنارمان نیست و لحظه ی تحویل سال ،جای خالی اش بغضمان را ترکاند و با یک تماس تلفنی حال ‍ِ دلمان را خوب کرد!... ولی خدا را بابت داشتنِ همسایه های قشنگ تر از گل، شاکرم که همیشه با محبت های بی پایانشان ، شرمنده مان میکنند! ... و کلام آخر اینکه همیشه حالِ دلتان خوب ِ خوب باشد.آمین